DZIAŁ

Pielęgnowanie lasu

12

TEMAT

Zasady prowadzenia trzebieży wczesnych (TW)

12.5

30pkt

określić stanowisko biosocjalne drzewa wg klasyfikacji Krafta

12.5.1

30pkt

Według Jaworskiego („Hodowla lasu TOM 2 Pielęgnowanie lasu”, PWRiL, Warszawa, 2013), stanowisko biosocjalne drzewa określa się według klasyfikacji Krafta, która dzieli drzewa na pięć głównych klas w zależności od ich wzrostu, kondycji oraz pozycji w drzewostanie.

Klasyfikacja Krafta – stanowisko biosocjalne drzew:

  1. Drzewa przodujące (dominujące) – Klasa I

    • Drzewa najwyższe w drzewostanie, o dobrze rozwiniętych koronach.
    • Mają swobodny dostęp do światła z góry i z boków.
    • Charakteryzują się najlepszym wzrostem i jakością pnia.

  2. Drzewa współpanujące (subdominujące) – Klasa II

    • Korony dobrze rozwinięte, ale mają ograniczony dostęp do światła z boków.
    • Zajmują drugą warstwę wysokościową drzewostanu.
    • Mają średnią jakość hodowlaną.

  3. Drzewa współrzędne (pośrednie) – Klasa III

    • Korony mocno ścieśnione przez sąsiednie drzewa, dostęp do światła ograniczony głównie od góry.
    • Drzewa słabiej rozwinięte, często zahamowane w wzroście.
    • W przyszłości mogą zostać wyparte przez drzewa wyższych klas.

  4. Drzewa zdominowane (zależne) – Klasa IV

    • Znajdują się w dolnej warstwie drzewostanu, silnie ocienione przez drzewa wyższych klas.
    • Często mają osłabiony wzrost, a ich korony są zdeformowane lub silnie ograniczone.
    • W większości przypadków skazane na wypadnięcie z drzewostanu.

  5. Drzewa obumierające i zamierające – Klasa V

    • Drzewa skrajnie osłabione, o mocno zdeformowanych koronach.
    • Często wykazują objawy chorób, uszkodzeń mechanicznych lub są zainfekowane przez grzyby i szkodniki.
    • Wkrótce zamierają lub są usuwane w ramach zabiegów pielęgnacyjnych.

Klasyfikacja Krafta pomaga w ocenie struktury drzewostanu i podejmowaniu decyzji hodowlanych, np. przy cięciach pielęgnacyjnych i trzebieżach.

10 pkt

zdefiniować pojęcie trzebieży wczesnej

12.5.2

10pkt

Według Jaworskiego („Hodowla lasu TOM 2 Pielęgnowanie lasu”, PWRiL, Warszawa, 2013), trzebież wczesna to pierwszy etap trzebieży wykonywany w młodszych stadiach rozwoju drzewostanu, głównie w fazie drągowiny młodszej.

 

Trzebież wczesna

– to zabieg pielęgnacyjny wykonywany w młodych drzewostanach (wiek ok. 20–40 lat) w celu regulowania ich składu gatunkowego, struktury i zagęszczenia poprzez usunięcie wybranych drzew.

 

Early thinning


– is a silvicultural treatment carried out in young stands (age about 20-40 years) to regulate their species composition, structure and density by removing selected trees.

30 pkt

wymienić zakres prac wykonywanych w ramach trzebieży wczesnych

12.5.3

30 pkt

1. Usuwanie drzew niepożądanych

  • Eliminacja drzew wadliwych, chorych, osłabionych i uszkodzonych mechanicznie.
  • Usuwanie drzew zniekształconych, o rozdwojonych pniach i słabej jakości technicznej.

1. removal of undesirable trees

  • Elimination of defective, diseased, weakened and mechanically damaged trees.
  • Removal of misshapen trees with split trunks and poor technical quality.

2. Regulacja składu gatunkowego

  • Promowanie gatunków pożądanych poprzez eliminację gatunków konkurencyjnych lub ekspansywnych.
  • Wspieranie naturalnej przebudowy drzewostanu zgodnie z celami hodowlanymi.

2 Regulate species composition

  • Promoting desirable species by eliminating competitive or expansive species.
  • Promote natural stand conversion in accordance with silvicultural objectives.

3. Rozluźnianie zwarcia koron

  • Selektywne usuwanie drzew konkurujących o światło, wodę i składniki odżywcze.
  • Tworzenie korzystnych warunków świetlnych dla przyszłego drzewostanu.

3. loosening crown compactness

  • Selective removal of trees competing for light, water and nutrients.
  • Creating favourable light conditions for the future stand.

4. Poprawa stabilności i zdrowotności drzewostanu

  • Redukcja ryzyka wywrotów i złamań poprzez selektywne cięcia.
  • Zapobieganie rozprzestrzenianiu się chorób i szkodników.

4 Improving stand stability and health

  • Reducing the risk of overtopping and fractures through selective pruning.
  • Preventing the spread of diseases and pests.

5. Stymulowanie wzrostu drzew o wysokiej wartości hodowlanej

  • Wybór i wspieranie najlepiej rokujących osobników poprzez eliminację konkurencji.
  • Kształtowanie stabilnych, prostych i dobrze rozwiniętych pni oraz koron.

5 Stimulating the growth of trees with high breeding value

  • Selecting and supporting the best promising individuals by eliminating competition.
  • Shaping stable, straight and well-developed trunks and crowns.

6. Kształtowanie struktury przestrzennej drzewostanu

  • Wpływanie na rozmieszczenie drzew w drzewostanie, aby poprawić jego funkcjonalność i wartość produkcyjną.
  • Zachowanie odpowiedniego rozkładu przestrzennego drzew w celu zwiększenia ich odporności na czynniki abiotyczne i biotyczne.

7. Usuwanie posuszu i martwych drzew

  • Ograniczanie źródeł potencjalnych zagrożeń, np. gradacji owadów i rozwoju patogenów.
  • Poprawa bezpieczeństwa lasu, zwłaszcza w rejonach rekreacyjnych.

8. Przygotowanie drzewostanu do dalszej pielęgnacji

  • Stworzenie warunków do kolejnych etapów trzebieży późnej i ostatecznego kształtowania drzewostanu dojrzałego.

Trzebieże wczesne są kluczowym zabiegiem wpływającym na jakość, zdrowotność i przyszłą wartość ekonomiczną lasu.

30 pkt

określić terminy wykonywania trzebieży wczesnych

12.5.4

30pkt

trzebieże wczesne wykonuje się w określonych przedziałach wiekowych drzewostanu, dostosowując ich terminy do warunków siedliskowych i dynamiki wzrostu drzew.

Terminy wykonywania trzebieży wczesnych:

  1. Okres rozwojowy drzewostanu:

    • Trzebieże wczesne przeprowadza się w fazie drągowiny młodszej, czyli w wieku 20–40 lat, w zależności od gatunku i warunków siedliskowych.
    • W drzewostanach szybko rosnących (np. sosnowych) mogą być wykonywane wcześniej, nawet od 15–20 roku życia.

  2. Sezonowość zabiegów:

    • Jesień i zima (najlepszy okres) – zabiegi wykonywane w stanie spoczynku wegetacyjnego drzew minimalizują stres i ryzyko infekcji patogenami.
    • Wiosna i lato – trzebieże mogą być prowadzone w uzasadnionych przypadkach (np. usuwanie drzew chorych, uszkodzonych przez wiatr, owady lub grzyby), ale należy unikać okresów intensywnej wegetacji.

  3. Częstotliwość trzebieży wczesnych:

    • Przeprowadza się je zwykle co 5–10 lat, w zależności od tempa wzrostu drzewostanu i stopnia zwarcia koron.
    • W niektórych przypadkach konieczne może być powtórzenie zabiegów w krótszych odstępach czasu, zwłaszcza w drzewostanach o wysokim zagęszczeniu.

.

Dla przypomnienia

Zaliczenie

Test sprawdzający

POWRÓT

O PLATFORMIE

WIEDZA O LASACH
Baza materiałów dydaktycznych dla uczniów Technikum Leśnego
Wszelkie prawa zastrzeżone

2025