Udatność uprawy leśnej to miara oceniająca skuteczność założonej uprawy, uwzględniająca stopień pokrycia powierzchni przez sadzonki oraz ich przydatność hodowlaną. Ocena ta jest przeprowadzana obligatoryjnie w piątym roku istnienia uprawy.
Stopień pokrycia powierzchni – określany jako procent powierzchni zajętej przez uprawę w stosunku do planowanej liczby sadzonek. Wyróżnia się następujące klasyfikacje:
81% i więcej – symbol 1
51–80% – symbol 2
do 50% – symbol 3
Przydatność hodowlana – oceniana na podstawie procentowego udziału sadzonek z wadami istotnymi dla ich dalszego rozwoju:
do 20% wad – symbol 1
21–40% wad – symbol 2
powyżej 40% wad – symbol 3
Na podstawie powyższych kryteriów, udatność uprawy określa się dwucyfrowym symbolem klasyfikacyjnym, gdzie pierwsza cyfra oznacza stopień pokrycia powierzchni, a druga – przydatność hodowlaną. Interpretacja wyników jest następująca:
1–1: bardzo dobra
1–2: dobra
1–3, 2–1, 2–2, 2–3: zadowalająca
3–1, 3–2, 3–3: przepadła
Regularna ocena udatności upraw pozwala na monitorowanie ich rozwoju oraz podejmowanie działań korygujących w celu zapewnienia prawidłowego wzrostu przyszłego drzewostanu.
20 pkt
dokonać oceny udatności upraw
9.7.3
20 pkt
Procedura odbioru:
– odbiór prac nastąpi poprzez dokonanie weryfikacji wykonania zgodności sadzenia z opisem czynności i zleceniem oraz pomiar powierzchni, na której wprowadzono poszczególne rodzaje sadzonek (np. przy pomocy: dalmierza, taśmy mierniczej, GPS, itp).
Ilość sadzonek zostanie określona na podstawie zmierzonej powierzchni, na której wprowadzono poszczególne rodzaje sadzonek i więźby ich wprowadzenia. Powierzchnia wprowadzonych poszczególnych gatunków na uprawie powinna być zredukowana o istniejące w wydzieleniu takie elementy jak: drogi, kępy drzewostanu nie objęte sadzeniem, bagna itp.
Pomiar więźby zostanie dokonany na reprezentatywnych powierzchniach próbnych obejmujących min. 5% powierzchni każdego gatunku. Oznaczenie powierzchni próbnych – na żądanie stron. Dopuszcza się tolerancję +/- 10% w wykonaniu w stosunku do więźby podanej w zleceniu (nie dotyczy sytuacji, w których nieregularność wynika z braku możliwości jej utrzymania z przyczyn obiektywnych np. lokalizacja pni, lokalne zabagnienia itp.).
Wyjątek od tej zasady stanowią sadzonki wprowadzane jednostkowo i grupowo, które zostaną policzone posztucznie.
(rozliczenie z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku)
20 pkt
scharakteryzować warunki pełnej udatności upraw
9.7..1
20 pkt
Czynnikami decydującymi o pełnej udatności upraw są:
• wybór właściwego sposobu odnawiania (siew czy sadzenie); • skład gatunkowy i forma zmieszania; • sposób przygotowania terenu i gleby (to czy wybrano odpowiedni sposób i je poprawnie); • jakość użytego materiału siewnego lub sadzeniowego; • sposób wykonania siewu lub sadzenia; • zabiegi ochronne i pielęgnacyjne; warunki pogodowe w czasie prac odnowieniowych.
Przed przystąpieniem do prac odnowieniowych należy brać pod uwagę wszystkie wymienione elementy; nie można, jak to często bywa, tłumaczyć słabą udatność czynnikami niezależnymi od wykonawcy — niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi czy wystąpieniem szkód spowodowanych przez grzyby, owady lub zwierzynę.
30 pkt
określić przyczyny nieudatności upraw
9.7..2
30 pkt
• Niezadowalający stan upraw może obejmować całą powierzchnię lub jej fragmenty.
• Przyczyny takich problemów są często trudne do ustalenia i wymagają doświadczenia oraz obserwacji.
• Możliwe przyczyny:
o Przesuszenie sadzonek o Spóźniona pora wykonania prac odnowieniowych o Niska udatność z powodu:
1 Zbyt głębokiego lub za płytkiego sadzenia 2 Zbyt grubego przykrycia nasion glebą 3 Dużej konkurencji chwastów
• Szkody powodowane przez czynniki biotyczne:
o Grzyby o Owady o Zwierzyna o Wydeptywanie przez zbieraczy runa leśnego