Łubin żółty jest rośliną motylkowatą, która odgrywa istotną rolę w poprawie jakości gleb, szczególnie na terenach ubogich w składniki pokarmowe. Jego zastosowanie w zabiegach melioracyjnych obejmuje:
✅ Poprawę żyzności gleby – dzięki zdolności do wiązania azotu atmosferycznego przy udziale bakterii brodawkowych wzbogaca glebę w ten pierwiastek, co zwiększa jej zasobność.
✅ Strukturyzację podłoża – system korzeniowy łubinu żółtego spulchnia glebę, poprawiając jej napowietrzenie i przepuszczalność.
✅ Rekultywację terenów zdegradowanych – może być wykorzystywany na terenach zdegradowanych przez przemysł, np. na hałdach górniczych czy gruntach porolnych.
✅ Poprawę stosunków wodnych – zwiększa zdolność gleby do retencji wody, co ogranicza erozję wodną.
✅ Zielony nawóz – po przyoraniu jako roślina poplonowa wzbogaca glebę w materię organiczną.
Łubin trwały, podobnie jak łubin żółty, pełni ważną funkcję w procesach poprawy warunków siedliskowych w leśnictwie i rekultywacji gleb. Jego zastosowanie obejmuje:
✅ Stabilizację gleb erodowanych – głęboko sięgający system korzeniowy wzmacnia strukturę podłoża, co jest przydatne przy rekultywacji skarp, zboczy i wydm.
✅ Poprawę zasobności gleby w azot – jak inne rośliny motylkowate, współpracuje z bakteriami brodawkowymi, dostarczając glebie azotu w formie przyswajalnej dla innych roślin.
✅ Rekultywację terenów zdegradowanych – dobrze rośnie na terenach ubogich w składniki pokarmowe, np. na gruntach porolnych, powyrobiskowych i poprzemysłowych.
✅ Ochronę przed erozją – wzmacnia glebę i ogranicza jej wymywanie przez wodę opadową.
✅ Zastosowanie w zielonych nawozach – może być wykorzystywany jako roślina poplonowa do wzbogacania gleby w materię organiczną.
Olsza szara jest gatunkiem pionierskim, który świetnie radzi sobie w trudnych warunkach siedliskowych, co czyni ją cenną rośliną w zabiegach melioracyjnych. Jej zastosowanie obejmuje:
✅ Regulację stosunków wodnych – dzięki zdolności do wzrostu na terenach podmokłych stabilizuje poziom wody gruntowej oraz zapobiega erozji brzegów rzek i strumieni.
✅ Poprawę jakości gleby – jako gatunek symbiotyczny z bakteriami brodawkowymi wiąże azot atmosferyczny, wzbogacając glebę w ten składnik.
✅ Stabilizację skarp i zboczy – system korzeniowy olszy szarej skutecznie zabezpiecza gleby na terenach osuwiskowych i podatnych na erozję.
✅ Zalesianie terenów zdegradowanych – ze względu na szybki wzrost i niewielkie wymagania siedliskowe olsza szara jest wykorzystywana do rekultywacji terenów powyrobiskowych i poprzemysłowych.
✅ Tworzenie barier ochronnych – może być stosowana w zadrzewieniach wzdłuż cieków wodnych i jako osłona przed wiatrem oraz nadmiernym nasłonecznieniem.
Amorfa zwyczajna to krzew z rodziny bobowatych, który dzięki swoim właściwościom ekologicznym znajduje zastosowanie w zabiegach melioracyjnych, szczególnie na terenach zdegradowanych i podatnych na erozję.
✅ Poprawa jakości gleby – jako roślina motylkowata współpracuje z bakteriami brodawkowymi, wzbogacając glebę w azot, co przyczynia się do jej rewitalizacji.
✅ Stabilizacja skarp i zboczy – dzięki silnemu systemowi korzeniowemu wzmacnia podłoże i ogranicza erozję wodną oraz wietrzną.
✅ Ochrona przeciwerozyjna – może być stosowana w pasach ochronnych na terenach o dużym nachyleniu, wzdłuż cieków wodnych i na obszarach podatnych na osuwiska.
✅ Zalesianie terenów zdegradowanych – wykorzystywana na terenach poprzemysłowych, hałdach górniczych oraz wzdłuż dróg i nasypów kolejowych.
✅ Tworzenie pasów wiatrochronnych – sadzona w formie żywopłotów i zadrzewień, redukuje siłę wiatru i ogranicza parowanie wody z gleby.
Karagana syberyjska to krzew o dużej odporności na trudne warunki środowiskowe, co czyni ją cennym gatunkiem w zabiegach melioracyjnych.
✅ Poprawa żyzności gleb – jak inne rośliny motylkowate, karagana syberyjska wiąże azot atmosferyczny, wzbogacając glebę i poprawiając jej strukturę.
✅ Stabilizacja gleb lekkich i piaszczystych – doskonale nadaje się do umacniania wydm, nasypów oraz skarp, ograniczając ich erozję.
✅ Ochrona przed erozją wietrzną – tworzy zwarte żywopłoty i pasy wiatrochronne, zmniejszając siłę wiatru na terenach narażonych na pustynnienie.
✅ Rekultywacja gruntów zdegradowanych – stosowana na terenach porolnych, powyrobiskowych oraz poprzemysłowych.
✅ Poprawa warunków wodnych w glebie – system korzeniowy pomaga w zwiększeniu zdolności gleby do retencji wody, co jest korzystne na terenach suchych.
Tawuła jarzębolistna to krzew szybko rosnący, odporny na trudne warunki siedliskowe, wykorzystywany w działaniach poprawiających stabilność ekosystemów leśnych.
✅ Ochrona przed erozją gleby – silny system korzeniowy skutecznie stabilizuje skarpy, nasypy oraz gleby podatne na wymywanie.
✅ Zabezpieczanie brzegów rzek i potoków – stosowana do umacniania linii brzegowych, co przeciwdziała erozji wodnej.
✅ Rekultywacja terenów zdegradowanych – dobrze rozwija się na ubogich glebach i terenach zniszczonych działalnością człowieka.
✅ Tworzenie pasów ochronnych – stosowana w zieleni ochronnej wzdłuż dróg, na terenach osuwiskowych oraz jako osłona przed pyłami i wiatrem.
✅ Zwiększanie bioróżnorodności – przyciąga owady zapylające, co korzystnie wpływa na ekosystemy leśne i rolnicze.